Tęsknoty

Zawsze przychodzą nocą,

Cicho skradają się jak koty,

Nikt nie wie dlaczego i po co,

Małe, niewinne tęsknoty.

W nasze sny się wkradają,

Zabierając spokój podstępnie,

O świcie się z nami rozstają,

Choć w nocy takie natrętne.

Mają znaną twarz, znaną postać,

Szepczą cichutko znanym głosem,

Lecz potem odchodzą, nie chcą zostać,

Chociaż tak bardzo je proszę.

Lecz bez nich byłoby smutno,

Bo bardzo lubimy tęsknić,

Za czymś nierealnym, nieuchwytnym,

Co nigdy nam się nie spełni.

Marzymy, że los nas zaprowadzi,

Do tej najważniejszej miłości,

Tej wytęsknionej, co nigdy nie zdradzi

I na zawsze już u nas zagości.

Gdyby tak wszystko się spełniało,

Za czym po nocach wciąż tęsknimy,

To by nam tak nie smakowało,

Szczęście, za którym wciąż gonimy.

Bo każda chwila niepewności,

Każda tęsknota niespełniona,

Dodaje tylko pikantności,

Gdy wreszcie przyjdzie wytęskniona.

Śnijmy za dnia, tęsknijmy nocą,

Czasem marzenia się spełniają,

I choć złudzenia w dal odchodzą,

Tęsknoty zawsze pozostają.