Mamo

Gdybym miała Cię przy sobie dzisiaj blisko,

Przeprosiłabym za wszystko.

Za te Twoje noce nieprzespane,

Za me kłamstwa bezsensownie wymyślane.

Za to, że nie chciało mi się uczyć,

Bo wolałam godzinami gdzieś się włóczyć.

Za bałagan, który po mnie wciąż sprzątałaś,

Choć czasami przecież siły już nie miałaś.

Za to, że nie chciałam słuchać Twoich rad,

Chociaż za to już odpłacił mi się świat.

Za brak czasu, żeby z Tobą porozmawiać,

Za ten pomysł, żeby kiedyś z domu nawiać.

Gdybyś była dziś koło mnie tutaj blisko,

Dziękowałabym za wszystko.

Za to, że mnie jednak dobrze wychowałaś,

Dzisiaj nie wiem, skąd tej siły tyle miałaś.

Miałam kiedyś strasznie niepokorną duszę,

A Ty nauczyłaś mnie zwyczajnych wzruszeń,

A Ty ciągle ze spokojem, cierpliwością,

Zamiast złości, otaczałaś mnie miłością.

Twoja wielka miłość zwyciężyła,

Twój ogromny upór, wielka siła,

By rozumu wreszcie wlać mi w pustą głowę,

Jak Ty to zrobiłaś? Tego się nie dowiem.

Gdybyś wobec mnie nie była tak uparta,

Pewnie dzisiaj byłabym nic a nic nie warta,

A tak wszystko, co powinnam ukończyłam,

Dzięki Twojej cierpliwości to zrobiłam.

Gdybyś tak do dzisiaj tu została,

Powiedziałabym, jak bardzo Cię kochałam.

A po latach korzystając z Twych doświadczeń,

Swego syna chyba dobrze wychowałam.