Ławeczka

Tyle jest różnych ławeczek,

W parku, na skwerze, w ogrodzie,

Tak lubię na nich siadać,

Od święta i na co dzień.

Pomarzyć i pomyśleć,

Posłuchać śpiewu kosa,

Popatrzeć jak na trawie,

Srebrzy się rosa.

Policzyć kropki biedronce,

Popatrzeć na barwne motyle,

O wszystkich przykrych sprawach,

Zapomnieć, choć na chwilę.

Z księżycem sobie pogadać,

Policzyć gwiazdy nocą,

Nie spiesząc się, bo przecież,

Nie ma gdzie, nie ma po co.

A jeszcze do tego ten zapach,

Jaśminu, czeremchy, czy bzu,

Czaruje i zniewala,

Aż w piersi brakuje tchu.

A jeśli jeszcze się zdarzy,

Że ktoś przysiądzie na chwilę,

Ktoś, kto ci się wymarzył,

To może być jeszcze milej.

Najbardziej lubię ławeczkę,

Pod klonem, w swoim ogrodzie,

Bo kiedyś właśnie z tobą,

Siadałam na niej co dzień.

Ciebie już dawno nie ma,

Ale ławeczka została,

Choć tyle burz przez nią przeszło,

Przetrwała.