Nie dzwonisz

Nie dzwonisz do mnie, nie przychodzisz,

Tak dawno nie słyszałam twego głosu,

Kto mi w mym życiu chciał zaszkodzić?

Do kogo mam mieć żal, do losu?

Że najpiękniejsze nasze, lata,

Miłość, co już się nie przydarzy,

Ktoś zmiótł złośliwie z tego świata,

Dziś mogę tylko o nich marzyć.

Stare albumy ze zdjęciami,

Powyjmowałam znów z szuflady,

Zostałam sama dziś, z myślami,

Minionych lat znajdując ślady.

W tym ciepłym szalu i w apaszce,

Które niezmiennie stale noszę,

Ale to przecież jest tak mało,

Więc chociaż zadzwoń do mnie, proszę.

Znowu kolejna wiosna przyszła,

W dalekie kraje poszła zima,

A nasza miłość nam nie wyszła,

Nie potrafiłam jej zatrzymać.

Wiesz, już są bazie i krokusy

I pierwsze gniazda ptaki wiją,

Małe zawilce i turkusy,

Zziębniętą ziemię znów przebiją.

I wszystko będzie jak co roku,

Z dalekich krajów ptaki wrócą,

A mnie się łza znów kręci w oku,

Moje wspomnienia tylko smucą.

Lecz jeśli znów do mnie zadzwonisz,

Usłyszę twoje dobre słowa.

Poczuję ciepło twoich dłoni,

Które w pamięci chcę zachować.