Dwa lata temu po tragedii Smoleńskiej napisałam wiersz, za kilka dni drugi, myślę, że do dzisiaj obydwa są aktualne.

Tragedia Smoleńska

Flagi spuszczone, jak oczy ze wstydu,

Że można serca w kamień zamieniać.

I ile jeszcze istnień ma zginąć,

Aby poruszyć ludzkie sumienia.

Dzisiaj tworzymy jedną rodzinę.

Bo w takiej chwili to potrafimy,

I dzisiaj każdy widzi swą winę,

A co za chwilę? Cóż, zobaczymy.

Zakopać trzeba zawiść i butę,

Wydobyć z wnętrza to co najlepsze,

Wyznaczyć sobie własną pokutę,

By życie wszystkich stało się lepsze.

Postanowienie, by tak się stało,

Trzeba by wyryć w każdym sumieniu,

Bo słowa, słowa, to wciąż za mało.

Trzeba to zrobić w własnym imieniu.

I zadać sobie proste pytanie,

Czy może za mnie ktoś właśnie zginął?

Posłać światełko na pożegnanie,

Bo żal i smutek szybko nie miną.

10.04.2010