Znowu niedziela, ale ten czas szybko leci, nie wiem, czy to tylko mnie? Za oknem piękne słońce, mam dobry humor i uświadomiłam sobie, że wreszcie jestem wolna, jak ptak.

Już nic nie muszę

Dziś sobie uświadomiłam,

Że wreszcie już nic nie muszę,

Na siłę nie muszę być miła,

Być zgodna ze scenariuszem,

Kogoś, kogo nie lubię,

Żeby pozory zachować,

Mogę drzwi zamknąć za sobą

I w swoim świecie się schować.

Wstać w nocy, albo o świcie,

Słuchać swojej muzyki,

I czuć się znakomicie,

Pomimo czyjejś krytyki.

Niczym już nie dam się zranić,

Po tym, co dotąd przeżyłam,

Głupoty innych mam za nic,

Gdy nagle im palma odbiła

I chcą mnie na siłę ukarać,

Za własne niepowodzenia,

I nawet się już nie staram,

Kogoś na siłę zmieniać.

Bo dobrze mi w moim świecie,

Może nie idealnym,

Lecz moim własnym przecież,

Bajkowym, czasem realnym.

To, co kiedyś musiałam,

Na szczęście w niepamięć odeszło,

Stwarzanie fałszywych pozorów,

To przeszłość.

Nie muszę już się wysilać,

By komuś się przypodobać,

Mogę już robić codziennie,

To, co mi się podoba.