A ja czekam

Nie mam chęci proszę pana na romanse,

Do miłości, tej prawdziwej, mi się spieszy,

Wiosna już za progiem, dam jej szansę,

Może ona tą miłością mnie ucieszy.

Bo romansów proszę pana, ja mam dosyć,

I nie cieszą mnie umizgi i zaloty,

Proszę odejść i już więcej mnie nie prosić,

Od lat macie jedno w głowie, co do joty.

Niech pan sobie gdzieś poderwie małolatę,

Która da się nabrać na te czułe słówka,

Skusi ją pan na kolekcję i na chatę,

Może nawet trafi się wam potańcówka.

A ja szukam kogoś, z kim pogadam o poezji

I o wiośnie, co gdy przyjdzie, dech zapiera,

I przyniesie mi raniutko bukiet frezji,

I w codziennym życiu będzie wspierać.

A ja czekam proszę pana na tę miłość,

Którą mały, polny kwiatek wciąż zachwyca,

Taką, której będzie się to samo śniło,

Z którą pójdę mleczną drogą do księżyca.

A ja tęsknię do miłości niedzisiejszej,

Co od rana będzie wielkim mym natchnieniem,

Może do mnie trafić nawet wierszem,

Tak zostanie i już nigdy się nie zmienię.