Daj mi siłę

Kiedy brak tolerancji, zmieniasz w obojętność,

I dochodzisz do wniosku, że cię nie obchodzi,

Czyjś poważny problem, ani żadna świętość,

Znak, że chmura gradowa nad tobą przechodzi.

Znów cię wkurza i wnerwia wszystko dookoła,

I nie możesz patrzeć na ludzką głupotę,

Zapadasz się w marazm, żeby nie zawołać,

Daj mi Boże cierpliwość, na dzisiaj, na potem.

Po życiowych radach, które miały wzmocnić,

Nic nie dała po latach codzienna nauka,

Wobec ludzi bliskich, co stali się obcy,

Jesteś tak po prostu, beznadziejnie głupia.

Myślałaś, że znasz ich wszystkie wady i zalety,

I, że niczym szczególnym, już cię nie zaskoczą,

Nic bardziej mylnego, jak widzisz, niestety,

Trudno ci, tak zwyczajnie, popatrzeć im w oczy.

I powiedzieć: przepraszam, to chyba pomyłka,

To nie po mnie przejąłeś te geny paskudne,

To nie może być prawdą, to zwyczajna zmyłka,

Wytłumaczyć to sobie, jest dla mnie za trudne.

Więc już nie mam ochoty, w jakieś geny wierzyć,

I, że to Ty Boże, tym wszystkim kierujesz,

Daj mi siłę, to mi się od Ciebie należy,

Za to, co po latach, w swoim sercu czuję.