Jak można?

Wciąż się uczymy od nowa,

Choć wiek już mocno dojrzały,

Jak smutki głęboko schować,

Żeby nas tak nie bolały.

Jak można się zaprzyjaźnić,

Z tęsknotą i samotnością,

Bo stale nas ranią i drażnią,

Walcząc z naszą słabością.

Czasem nie potrafimy,

Zupełnie sobie poradzić

I wszystkie mądre maksymy,

W codzienne życie wprowadzić.

Dzieciństwo dawno minęło,

Gdy wszystko do nas się śmiało,

A dzisiaj codziennych radości,

Ciągle mamy za mało.

W każdym z nas stale mieszka,

Dziecko, w przykrótkiej koszuli,

Które wciąż czeka na miłość

I żeby ktoś je przytulił.