Czas mija

Czas szybko mija, jak pory roku,

Wszystko w pamięci naszej zaciera,

I z wiecznej wiosny przy naszym boku,

W niechcianą jesień gdzieś nas zabiera.

Bywa, że czasem ta jesień życia,

Nie jest ponura, lecz szczerym złotem,

Patrzysz ciekawie, czasem z ukrycia,

I wierzysz w to, że będzie „potem”.

Chociaż nie jesteś już taka młoda,

I blasku w oczach jakoś brakuje,

I uleciała z czasem uroda,

To w sercu ciągle tęsknotę czujesz.

Za czyimś ciepłem, mocnym ramieniem,

I tej czułości, ubranej w słowa,

Za takim dniem, gdy z serca drżeniem,

Czekasz na miłość, ciągle, od nowa.

Czasami czekasz na to na próżno,

Myśląc, że w życiu nic już nie czeka,

Bo miłość, przywilej przecież młodości,

Z latami, jakoś dziwnie ucieka.

Z tym dylematem można się zmierzyć,

I w każdym wieku odnaleźć miłość,

I w taką pewność po prostu wierzyć,

A nie powtarzać: już wszystko było.