I co zrobicie?

I co zrobicie po wielu latach,

Gdy po miłości nie będzie śladu,

Kogo spytacie czyja to wina

I czy dojdziecie jakoś do ładu.

A wina tkwi już przy ołtarzu,

Bo wad nie widać, tylko zalety,

Kochasz pomimo, nie kochasz za coś,

Ale po latach, za coś, niestety.

Zaraz po ślubie za wszystko kochasz,

Za późny powrót, za brak obiadu,

Po wielu latach czasami szlochasz,

A po miłości już nie ma śladu.

Drażni cię nawet najczulsze słowo,

Które przed laty balsamem było,

Mozolnie uczysz się żyć na nowo,

Już bez miłości, tylko na siłę.

A wystarczyłoby ciut wysiłku,

By mówić głośno o tym co boli,

Zawsze, nie tylko w miłości schyłku,

Wykazać trochę tej dobrej woli.

Bo jeśli nie, to cóż cię czeka?

W nowym kościele, nowa przysięga?

I ta nadzieja, że z tej miłości,

Nigdy nie będzie po latach męka?

Więc może lepiej nie ryzykować,

I nie snuć bajek, snów, bez pokrycia,

Co się przeżyło, w sercu zachować

I nie zmarnować wspólnego życia.