Chwilowy żal

Obudziło mnie rano słońce,

Z za okna ptaków trele,

I nagle wszędzie wokół,

Zrobiło się weselej.

Nocne demony odeszły,

Koszmarne myśli minęły,

I całe zło, to czas przeszły,

Oczy się uśmiechnęły.

Każdy dzień, zwyczajnie,

Może być jak niedziela,

Bo na świecie jest fajnie,

A życie, ciekawa nowela,

Którą chcesz czytać bez końca,

Bo tyle w niej niespodzianek,

Dni, miesiące i lata,

Nie są wciąż takie same.

Więc wbijam sobie do głowy,

Choć kiepsko mi to wychodzi,

Że jeśli żal, to chwilowy,

Bo słońce, co rano wschodzi.