Tylko ze snu

Po nocy złej, co wreszcie się skończyła,

Poranny świt przyniósł mi ukojenie,

Nie wiem dlaczego znów o tobie śniłam,

Gdy dawno już odszedłeś w zapomnienie.

Znam cię ze snów, nigdy cię nie widziałam,

A tak dokładnie opisać cię potrafię,

Bo wyobraźnia moja, taka wybujała,

Rysuje mi dokładną twoją fotografię.

Wędruję po omacku po twej twarzy,

Czuję wyraźnie, wiem kiedy się śmiejesz,

Ale na więcej boję się odważyć,

Bo jaka ja jestem, ty przecież nie wiesz.

Bardzo bym chciała, byś wreszcie się zjawił,

Żebym już niczego nie musiała zmyślać,

Nawet gdybyś miał tu jedną noc zabawić,

Mogłabym potem spokojnie się wyspać.

Ale znam cię przecież tylko ze snów,

Ukrywasz się stale za kotarą nocy,

A cichy szept twych gorących słów,

Tak nagle milknie, gdy otworzę oczy.

Ale ciągle śnię, bo tak lubię marzyć,

Że się odważysz i będziesz na jawie

I w moim życiu jeszcze coś się zdarzy,

Przyjdziesz i nie znikniesz, jak w chmurach latawiec.