Tworzyłam Cię

Tworzyłam ciebie długo, z namysłem, powoli,

Aby każdy drobiazg wymyślić dokładnie,

Że gdy los nam kiedyś spotkać się pozwoli,

Każdy szczegół w tobie wyglądał najładniej.

Najpierw oczy, duże, błękitne, wilgotne,

Potem włosy, jasne, srebrem przeplatane,

Duże, ciepłe dłonie, już nie tak samotne,

Jak te, co wciąż szukają czułości nad ranem.

I silne ramiona, dające tę pewność,

Że każdy dzień następny, słońcem się rozżarzy,

Że noce już nie będą straszyć swoją czernią,

I wszystko się spełni, o czym można marzyć.

Tylko w szarym życiu, los nam figle płata,

Dobrze, że za darmo są stale marzenia,

Zamykamy oczy i do końca świata,

Widzimy to co chcemy na prywatnej scenie.

Więc zamykaj oczy, najczęściej jak możesz,

I wybiegaj daleko swą wspaniałą myślą,

Bo tylko to jedno w życiu ci pomoże,

Swój jedyny ideał tak naprawdę wyśnić.