Znowu za oknem buro, mój humor jeszcze się nie obudził. Jak nie ma słońca, to mój napęd do życia jest zerowy.

Jak to zrobić?

Żeby nie popaść w stan obłędu,

I już do końca nie zwariować,

Trzeba się wyrzec sentymentów

I wszystkie żale gdzieś w kąt schować.

Nie wypominać sobie stale,

Błędów, co już się nie naprawi,

Wryły się w moją głowę trwale,

Aż jakiś kamień w gardle dławi.

Nie myśleć stale, co by było,

Czy mogłabym to wszystko zmienić,

Gdyby się życie powtórzyło,

Można by w dobro zło zamienić?

Któregoś ranka się obudzić,

Zerknąć w lusterko, tak odważnie,

Maleńką radość w sobie wzbudzić,

Powiedzieć: to co dziś, jest ważne.

Oddzielić krechą to co było,

Małą radością dzień ozdobić,

Z ufnością czekać znów na miłość,

Tylko powiedzcie: JAK TO ZROBIĆ?