Witam w sobotnie przedpołudnie. Za oknem szaro-buro, okropnie wieje, może trzeba zawołać krasnoludki.

Krasnoludki

Dobrze, że są krasnoludki,

Maleńkie, w śmiesznych czapeczkach,

Zabierają od ludzi smutki,

Chowają w różnych bajeczkach.

O Kopciuszku, co z Królewiczem

Stanęli na ślubnym kobiercu,

O smutnym, biednym rybaku,

O rybce o złotym sercu.

O wstrętnej Babie Jadze,

Co w chatce z piernika żyła,

I małą Małgosię i Jasia,

Prawie nie zamorzyła.

Wszyscy kochamy bajki,

Bo gdy się w nie przenosimy,

Róże i niezapominajki,

Zakwitną w środku zimy.

Wszystkie zmartwienia i troski,

Są tylko maleńkim cieniem,

Bo nawet smutna bajka,

Szczęśliwe ma zakończenie.

Więc jak ci źle i masz chandrę,

Zawołaj krasnoludki,

Jak opowiedzą ci bajkę,

Odejdą gdzieś wszystkie smutki.