Chaos
w głowie
Może to straszne jest co powiem,
Lecz
w gruncie rzeczy żadna nowość,
Za
ciągły chaos w mojej głowie,
Odpowiedzialna
jest świadomość.
Wciąż
myślę i się zastanawiam,
Czy
w życiu wszystko z siebie dałam,
Ile
w nim błędów popełniłam?
Czy
syna dobrze wychowałam?
Niby
jest wszystko, tak jak trzeba,
Przyczepić
nie ma się do czego,
Lecz
rozum, chyba dany z nieba,
Wciąż
szuka złego lub dobrego.
A
gdybym tak, jak polna myszka,
Maleńki
miała swój rozumek,
Myśl
taka nigdy by nie przyszła,
Czy
robię dobrze? Wszystko umiem?
Starczyła
by mi mała norka,
Kawałek
skórki, chlebka, serka,
Lub
jak wróbelek, czy sikorka,
Bo
im nie znana jest rozterka.
We
własnym świecie sobie żyją,
Bo
świadomości im nie dano,
Co
los im ześle, muszą przyjąć,
Bez
ich udziału, wciąż tak samo.
Więc
tak odważnie sobie myślę,
Że
rozum w życiu mi przeszkadza,
Za
dużo stale mam przemyśleń,
Z
którymi już się nie chcę zgadzać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz